Sant Jordi

Het is alweer een paar weken geleden, maar ook dit jaar is het Sant Jordi geweest: in Catalunya de Dag van het Boek en de Roos, de Catalaanse combinatie van de internationale Dag van het Boek en het verhaal van Sint Joris.
Vorig jaar schreef ik er al over:
http://nancystuvel.blogspot.com/2007/06/je-kon-op-de-ramblas-over-de-koppen.html
Sant Jordi, voor velen de belangrijkste dag van het jaar, vanwege de gigantische verkoop van boeken, voor anderen de meest romantische dag van het jaar, de dag van de liefde, vanwege de rozen die je krijgt en geeft. Voor iedereen, vanwege alles bij elkaar, de bijna niet te verwerken gezellige drukte, de honderden boekenstallen in alle wijken van de stad, de kramen met rozen, en niet te vergeten de meer dan honderd schrijvers uit binnen- en buitenland die hun boeken komen promoten. Maar zij komen ook vanwege de feestelijke sfeer. Volgens de Amerikaanse schrijfster Donna Leon komt zo’n dag nergens anders voor, zo vreedzaam, met alleen maar boeken. Voor de Spaanse filosoof Fernando Savater gaat het erom dat de lezers zien dat schrijvers gewoon mensen van vlees en bloed zijn en ook lezers net als zij. Nog wat bekenden: Noah Gordon (The Bodega), Isabel Allende, Quino (stripboeken van Mafalda), Tracy Chevalier (Meisje met de parel).
De zon schijnt en ik slenter zo wat langs de kramen en tussen de vele mensen door. Iedereen loopt met zakken met boeken, want de aankoop wordt opgespaard tot Sant Jordi, dat is leuk en je krijgt ook nog ’s tien procent korting.
Op één punt versmalt de drukte tot een rij wachtenden waar geen eind aan lijkt te komen; wat zou daar aan de hand zijn. Ik loop er langs, honderden meters die eindigen bij een grote tent waar het bedrijvig druk is. En dan zie ik waar al deze mensen zo geduldig voor in de rij staan.


Als een blok beton zit hij daar, Carlos Ruiz Zafón, schrijver van De Schaduw van de Wind. Maar misschien word je dat ook wel, als je zo’n zeven keer per minuut een handtekening moet zetten en dan ook nog een vriendelijke boodschap erbij. En dat een halve dag lang. Drie uur wachten hebben de mensen ervoor over om Zijn Handtekening te krijgen in z’n nieuwe boek El Juego del Angel (lett. Het Spel van de Engel). Het is net uit, in een eerste record oplage van een miljoen, en er zijn in een paar dagen al 230.000 van verkocht.
Ruiz Zafón wordt bijgestaan door twee assistentes die alvast een ex libris in de boeken stempelen.
Zijn uitgever laat met z’n marketing campagne niets aan het toeval over: van De Schaduw van de Wind zijn wereldwijd tien miljoen exemplaren verkocht, en dit nieuwe boek moet natuurlijk minstens zo’n succes worden. De presentatie ervan, in het chique en stijlvolle operagebouw Liceu een paar dagen eerder, ging dan ook met veel bombarie gepaard: bijna 400 genodigden,150 journalisten, 15 tv zenders, het podium ingericht als de Begraafplaats van Vergeten Boeken, een interview door een beroemde tv-presentatrice/journaliste, en een eigen website van het boek: www.eljuegodelangel.com, met filmpjes en foto’s van Zafón.

Een dag later wordt bekend dat De Engel met lengtes het best verkochte boek is geworden van Sant Jordi en na een week op 530.000 verkochte exemplaren staat.
De mensen die voor niets in de handtekeningenrij hebben gestaan, kunnen een week later alsnog hun boek laten signeren.
Voor €20 miljoen is er aan boeken verkocht.
Van de rozen is de verkoop ook tot recordhoogte gestegen: 16,2 miljoen exemplaren, op één dag 60% van de jaarverkoop.
Deze cijfers zullen in ieder geval Sant Jordi in stand houden, hoewel het feest door het dichtslibben van het centrum van Barcelona bijna aan z’n eigen succes ten onder gaat.
Met mijn trotse aankoop van een Catalaans boek heb ik hier een klein beetje aan meegeholpen.