Spastisch

De man zit in een rolstoel. Ik zie hem ver aan de overkant van een groot en druk kruispunt waar we beiden wachten op groen licht. Zijn rolstoel is elektrisch en die bedient hij met z’n linkerhand. Alleen, de man is zwaar spastisch en dat maakt het ingewikkeld: zijn linker onderarm houdt hij omhoog om hem te plaatsen op het pookje waarmee hij de rolstoel bestuurt, alleen dat lukt niet, zijn onderarm zwaait alle kanten uit en elke keer als ik denk ‘nou heeft ie ‘m’, zwenkt zijn hand naar links of naar rechts en er steeds overheen. Ondertussen rijden zware vrachtwagens en turbosnelle brommers rakelings langs hem heen. Ziet hij al dat gevaar? Zijn hoofd zwabbert ook alle kanten uit. Hoe moet dat straks, als het licht op groen springt en hij misschien te laat zijn wapperende hand op het pookje heeft gekregen om de rolstoel in beweging te brengen. Misschien lukt het net als het licht weer op rood springt en hij langzaam op weg is naar die verre overkant. Ziet hij dan met z’n zwaaiende hoofd dat er gevaar dreigt? Kan hij recht naar de overkant kijken, en naar links, en naar rechts? Ik houd m’n hart vast en m’n adem in.
En dan springen eindelijk de verkeerslichten op rood. Vrachtwagens, auto’s en brommers komen langzaam tot stilstand, aan beide kanten beginnen we te lopen, en als ik op de andere helft van het kruispunt ben gekomen, zie ik dat de man in de rolstoel soepeltjes tussen zijn overstekende medeweggebruikers deze kant uitkomt. Zijn linkerhand rust op het pookje, zijn hoofd staat stil.