Mesilla, New Mexico
Goed, we gaan even met onze rug naar die ellende in het zuiden, in Juárez, Mexico, staan en kijken noordwestwaarts. Ook op een steenworp afstand van El Paso, Texas, ligt de Amerikaanse staat New Mexico. Mijn gastvrouw en haar zoon zijn zo gastvrij en lief om me daar rond te rijden.
We rollen door een nogal plat landschap, in het zuidoosten van New Mexico, altijd met bergen in de verte, en komen langs veel adobe huizen, pecan bomen, cypressen, wijngaarden, katoenvelden en veel cactussen.
Ons einddoel is (la) Mesilla, een klein, dorpsachtig stadje en ‘hidden jewel of the Southwest’.
In New Mexico woonden natuurlijk allereerst Indianen, vooral Apachen en Navajo. De Indianen die hier nu nog wonen, zijn vooral Navajo en Pueblo volkeren.
Later waren de Spanjaarden er de baas en vervolgens kwam het bij Mexico.
Dat is wel te merken aan de samenstelling van de bevolking: van heel Amerika heeft New Mexico het hoogste percentage Hispanics, 45%. Geen wonder dat het er zo Mexicaans uitziet, en klinkt, en ruikt.
Dit is restaurant La Posta de Mesilla.
Het is een van de oudste gebouwen van Mesilla en is te vinden op het National Register of Historic Places.
Ooit was het een belangrijke halte op de Butterfield Stagecoach Line, die in 1858-61 van St. Louis naar San Francisco liep. Het is er echt een western, en je ziet het zo voor je, vastgebonden paarden die water drinken, de koets even geparkeerd, de mannen die in de bar met wat biertjes uitrusten na een lange, hete en stoffige rit door de woestijn.
La Posta is inmiddels een van de beroemdste restaurants in de Southwest van de VS geworden. Het is behoorlijk groot, bestaat uit verschillende ruimtes die allemaal Mexicaans kleurrijk zijn ingericht. Hier is de deur, geheel in stijl, met natuurlijk een Maria-afbeelding ernaast.
In de lobby na de ingang worden we verwelkomd door ook weer kleurrijke tropische vogels. Ze zien er allemaal uit als papegaaien, en volgens La Posta zijn er Macaws, Mexican Red Heads, Yellow Nape Amazon, een African Gray en Cockatiels.
Ze zien er prachtig uit en zorgen voor een bizondere sfeer, ook al houd ik niet van vogels in een kooi.
In deze ruimte hebben we heerlijk geluncht, Mexicaans natuurlijk.
We rollen door een nogal plat landschap, in het zuidoosten van New Mexico, altijd met bergen in de verte, en komen langs veel adobe huizen, pecan bomen, cypressen, wijngaarden, katoenvelden en veel cactussen.
Ons einddoel is (la) Mesilla, een klein, dorpsachtig stadje en ‘hidden jewel of the Southwest’.
In New Mexico woonden natuurlijk allereerst Indianen, vooral Apachen en Navajo. De Indianen die hier nu nog wonen, zijn vooral Navajo en Pueblo volkeren.
Later waren de Spanjaarden er de baas en vervolgens kwam het bij Mexico.
Dat is wel te merken aan de samenstelling van de bevolking: van heel Amerika heeft New Mexico het hoogste percentage Hispanics, 45%. Geen wonder dat het er zo Mexicaans uitziet, en klinkt, en ruikt.
Dit is restaurant La Posta de Mesilla.
Het is een van de oudste gebouwen van Mesilla en is te vinden op het National Register of Historic Places.
Ooit was het een belangrijke halte op de Butterfield Stagecoach Line, die in 1858-61 van St. Louis naar San Francisco liep. Het is er echt een western, en je ziet het zo voor je, vastgebonden paarden die water drinken, de koets even geparkeerd, de mannen die in de bar met wat biertjes uitrusten na een lange, hete en stoffige rit door de woestijn.
La Posta is inmiddels een van de beroemdste restaurants in de Southwest van de VS geworden. Het is behoorlijk groot, bestaat uit verschillende ruimtes die allemaal Mexicaans kleurrijk zijn ingericht. Hier is de deur, geheel in stijl, met natuurlijk een Maria-afbeelding ernaast.
In de lobby na de ingang worden we verwelkomd door ook weer kleurrijke tropische vogels. Ze zien er allemaal uit als papegaaien, en volgens La Posta zijn er Macaws, Mexican Red Heads, Yellow Nape Amazon, een African Gray en Cockatiels.
Ze zien er prachtig uit en zorgen voor een bizondere sfeer, ook al houd ik niet van vogels in een kooi.
In deze ruimte hebben we heerlijk geluncht, Mexicaans natuurlijk.
Reacties