Mr. President


‘Happy birthday, mr. President’, zei ik, een jaar voordat Marilyn Monroe dat tegen háár president zou zeggen. Zij feliciteerde president Kennedy, ik oud-president van de Verenigde Staten Harry Truman, want hij was die dag, 8 mei 1961, 77 jaar geworden. We bezochten hem in de Harry Truman Library in zijn woonplaats Independence, Missouri. Niet zomaar een bezoek, zou je zeggen. Maar ik was 18 en enigszins politiek onbenullig. En zo kon ik de ontmoeting met deze man niet op de juiste waarde schatten. Ik woonde, net als m’n medebezoekers, een jaar bij een gezin in Amerika en ging naar highschool. Drie presidenten van Amerika heb ik in die periode gezien: Nixon, Kennedy en Truman. Nixon zag ik op zo’n Amerikaanse verkiezingsbijeenkomst vol spandoeken, vlaggen en ballonnen. Kennedy ontving ons op het Witte Huis, op hem waren we collectief verliefd.
En Truman mochten we dus feliciteren met zijn verjaardag. Een hele eer en we vonden het ook wel spannend. Maar hij was een beetje 'n saaie man om te zien en we waren net te jong om hem meegemaakt te hebben. We hadden geleerd dat hij van 1945 tot 1953 president was geweest, dat tijdens zijn bewind de atoombommen op Hiroshima en Nagasaki waren gegooid, dat het Marshall Plan was opgezet om het naoorlogse Europa weer op gang te krijgen, de NAVO opgericht en de oorlog tegen Noord-Korea gevoerd. Een belangrijke lijst, waarvan we de namen wel kenden, maar waar we ons nog weinig mee bezighielden, want wat was dat nou helemaal in vergelijking met onbeantwoorde verliefdheden op jongens.
In mijn herinnering aan de ontmoeting zit maar een beetje méér dan op de foto te zien is: een handdruk en de felicitatie en daarvóór ook wat zenuwen, instructies, geschuifel en plechtige stilte.
Jarenlang lag deze foto onbekeken in de la. Naarmate ik ouder en wijzer werd, won het bezoek aan Truman aan gewichtigheid, totdat ik de foto af en toe ging laten zien: “moet je nou ’s kijken wie ik lang geleden de hand heb geschud”.
Ik zou het bezoek wel over willen doen, want ik wil nu heel graag Truman’s verhalen horen. Maar elf jaar na deze verjaardag werd de oud-president op de binnenplaats van hetzelfde gebouw bijgezet.

Reacties

Unknown zei…
Leuk verhaaltje moeders! Heel grappig hoe je ook als een onwetend schaapje daar in Amerika rondliep, vanmorgen was ik net hetzelfde aan het denken over mijn bezoek aan Guatemala: in het vliegtuig het "history" gedeelte van mijn Lonely Planet gelezen, die ik pas daarvoor van jou voor mijn verjaardag had gekregen. Ik was zelf niet eens op de gedachte gekomen dat dat wel eens handig zou kunnen zijn... Wat een naïeve schaapjes waren we toch, haha!
28 jul 2007, 15:43:00
de buurvrouw zei…
ha Nancy wereldreizigerd! wat een leuk verhaal en wat spannend eigenlijk allemaal. ik kan nu snel even op je website, omdat het weekend is, jeuh! mooie foto ook. en ik wil nog wel eens live meer verhalen horen over de VS toen jij er was. liefs uit Gambia!
12 aug 2007, 20:41:00
Anoniem zei…
¡Oye Nancy!¿Eres tú la de la foto? Es que, te pareces un montón. Qué mona.
15 sep 2007, 13:33:00
Anna zei…
He die tante Nans!:)
Leuke stukjes schrijf jij zeg!! Wat een verhalen, en wel drie Amerikaanse presidenten in 1 jaar gezien...
bisoux vanuit Paris
19 sep 2007, 21:09:00
Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Poep

Afbeelding
Nou zeg, zegt de man, moet je nou toch horen wat ik tegenkwam net. Ik liep effe om de plas om de hondjes uit te laten, en die kleinste heeft eindelijk z’n behoefte gedaan, komt daar een of ander wijf aanlopen en zegt ‘had u dat niet even op kunnen ruimen’. Nou ja zeg, waar bemoeit ze zich mee. Je kent dat wel, zo’n keurige dame die zo netjes praat, achterlijk wijf. Nou, ik heb ‘r ’s goed de waarheid gezegd. Oh, zegt de vrouw, net goed, en wat heb je gezegd? Nou, wat denk je, zegt de man, al die paden in het park liggen toch vol stront, dàt heb ik ‘r natuurlijk gezegd, stom wijf, kijk ’s uit je doppen, zeg ik, moet je ’s kijken wat daar verderop ligt, daar ligt ’t toch vol, en dan moet ik dit kleine beetje zeker oprapen, ik kijk wel uit. Oh, en wat zei ze toen, zegt de vrouw. Nou, niks, geloof ik, ze liep gewoon door, ze zal wel beledigd geweest zijn of zo. Ik riep ‘r nog wat achterna, maar dat hoorde ze geloof ik niet. Oh, nou, was dat alles?, zegt de vrouw. Nou, dat dacht ik eerst we...
Meer lezen

De Kus

Afbeelding
Na de natuur van gisteren een beetje cultuur vandaag. In Sarasota, Florida, halverwege de westkust, staat dit beeld, "Unconditional Surrender". Ik dacht eerst dat het een driedimensionale versie was, of geïnspireerd erdoor, van die beroemde foto van Robert Doisneau, De Kus bij het Stadhuis van Parijs, genomen in 1950. Maar (lang leve google) het blijkt een exacte kopie te zijn van de beroemde foto van Alfred Eisenstaedt van een matroos die een verpleegster zoent op Times Square in New York, 14 augustus 1945, tijdens de viering van het einde van de tweede Wereldoorlog. Het beeld is 25 feet hoog, dat is ruim 8 meter. En het is beschilderd aluminium. Om de indrukwekkende hoogte aan te geven, staat nicht S ernaast. Ook even een close-up, ik vind de kousnaden zo leuk, en herinner me de eeuwige worsteling om ze recht te houden. Hieronder het bord dat erbij staat. “The monument honors the courage and spirit of survival of America’s World War II heroes.” De kunstenaar is Seward Johns...
Meer lezen

Austin's vleermuizen

Afbeelding
De vleermuizen in Austin, ze zijn beroemd, en het zijn er vooral veel, en dat vooral dan in augustus, wanneer het heet en droog is. Het is alleen nu maart helaas, maar we wagen een kans. Bij de Congress Avenue Bridge moeten we zijn, in de schemering, want dan komen ze te voorschijn, op zoek naar een maaltje insecten. Bij een grote renovatie van de brug in 1980 ontstonden er aan de onderkant een aantal gleuven tussen de betondelen, en daar gingen zich vleermuizen vestigen. Het werd een kolonie van 1,5 miljoen Mexicaanse ‘free-tailed bats’ (bulvleermuizen) die een van de spectaculairste attracties van Austin werden. Vlak voor zonsondergang lopen de nieuwsgierigen naar de brug om toch vooral niets te missen. “Bats season” loopt van half maart tot begin november, dus het begint nu eigenlijk net. Toch zit het grasveldje tegenover de brug al aardig vol en het is er gewoon gezellig. Het wordt wat schemerig en ja, daar komen voorzichtig de eerste vleermuizen van onder de brug vandaan. Met z’n ...
Meer lezen