Kerstdagen Zonder Einde IV (slot)
Hadden jullie met Oud en Nieuw allemaal je rode ondergoed aan? Nee? Hier wel, want dat brengt geluk. Nou houden ze het in Zuid Amerika op geel ondergoed, maar het idee blijft hetzelfde.
Maar genoeg over het oude jaar, het is de hoogste tijd om over het nieuwe jaar te vertellen, want dat is tenslotte ook alweer bijna een maand oud.
Ik kondigde aan dat het vlak na nieuwjaar Sinterklaas zou zijn. Maar eigenlijk gaat het hier om DRIE Sinterklazen. Op 5 januari komen ze aan, en 6 januari is hun grote dag: Los Reyes Magos, Driekoningen. Het is het belangrijkste feest in een Spaans kinderleven.
De 5e loop ik ’s avonds laat op straat over een tapijt van papiertjes: van de vijftien ton snoepjes die de pages van de Drie Koningen in een kilometerslange stoet naar de kinderen hebben gegooid.
Nu liggen de kinders in bed en wachten vol spanning op de kadootjes die de Koningen die nacht bij hen thuis zullen brengen. Zullen ze krijgen wat ze hebben gevraagd?
Uren eerder zijn de Wijzen met hun gevolg per boot aangekomen in de haven van Barcelona. De kinderen drommen naar hen toe en geven hun brieven met verlanglijstjes af. Caspar, Balthasar en Melchior zien er prachtig koninklijk uit met hun kleurige oosterse gewaden en grote glimmende tulbanden. Ze worden ontvangen door de burgemeester die hen verwelkomt met brood en zout, symbool van gastvrijheid. Maar het allerbelangrijkst is natuurlijk de ToverSleutel, die deze nacht de deuren van alle huizen in Barcelona kan openmaken.
Het is inmiddels donker geworden en de Drie Koningen gaan met hun hele gevolg van dienaren, prinsen, prinsessen, paarden en kamelen in kilometerslange optocht door de stad. De stadslantaarns branden op een laag pitje zodat de verlichte en prachtig versierde wagens goed uitkomen.
De optocht is een soort kruising tussen bloemencorso en carnaval. Mannen van de stadspolitie in gala-uniform met hoge pluimen die wapperen in de wind voeren te paard de stoet aan. In totaal doen meer dan duizend mensen aan de optocht mee, onder wie loopgroepen van ruim twintig dansscholen uit de stad. Alles en iedereen zeer smaakvol getooid in voluptueuze oosterse stijl. Duizenden opgewonden kinderen staan aan de kant en proberen zoveel mogelijk van die vijftien ton snoepjes op te vangen en in plastic zakken te doen.
Er rijden wagens met kadootjes mee, een versierde brandweerwagen die met een hoge kraan de helpers die nacht naar boven kan tillen om bij de deuren van de flats te komen, maar ook een wagen met steenkool. Want bij ons krijgt ‘wie stout is de roe’, maar in Spanje krijg je steenkolen als je niet zoet geweest bent.
Thuis worden de schoenen gezet, met lekkers voor de kamelen.
En dan is het de volgende ochtend eindelijk 6 januari, Reyes, en mogen de kadootjes worden uitgepakt. En wat blijkt, niet alleen krijgen de nog gelovige kinderen kadootjes, iedereen deelt mee in de wondere pakjeswereld.
En dan is iedereen blij.
En stiekem opgelucht dat de kerstdagen eindelijk voorbij zijn, dat de kinderen bijna weer naar school gaan en dat er een eind is gekomen aan het kopen van kadootjes.
Zou je zeggen.
Maar die avond als de kinderen gelukzalig in dromenland zijn verzeild, zien we op de tv de aankondiging van een ander groot evenement dat meteen de volgende dag begint: de Rebajas, de …. Uitverkoop. Ja, hier is dat een uitgebreid item op de televisie, en niet alleen als aankondiging, maar ook als verslag na de eerste dag, want het is echt een Gebeurtenis. En daar lopen ze weer door de stad, de mensen met de grote pakketten onder hun arm.
De Kerstdagen zijn voorbij, inderdaad, maar Koopdagen en Feestdagen, die gaan gewoon door, aan de lopende band.
(wordt dus toch nog vervolgd)
Maar genoeg over het oude jaar, het is de hoogste tijd om over het nieuwe jaar te vertellen, want dat is tenslotte ook alweer bijna een maand oud.
Ik kondigde aan dat het vlak na nieuwjaar Sinterklaas zou zijn. Maar eigenlijk gaat het hier om DRIE Sinterklazen. Op 5 januari komen ze aan, en 6 januari is hun grote dag: Los Reyes Magos, Driekoningen. Het is het belangrijkste feest in een Spaans kinderleven.
De 5e loop ik ’s avonds laat op straat over een tapijt van papiertjes: van de vijftien ton snoepjes die de pages van de Drie Koningen in een kilometerslange stoet naar de kinderen hebben gegooid.
Nu liggen de kinders in bed en wachten vol spanning op de kadootjes die de Koningen die nacht bij hen thuis zullen brengen. Zullen ze krijgen wat ze hebben gevraagd?
Uren eerder zijn de Wijzen met hun gevolg per boot aangekomen in de haven van Barcelona. De kinderen drommen naar hen toe en geven hun brieven met verlanglijstjes af. Caspar, Balthasar en Melchior zien er prachtig koninklijk uit met hun kleurige oosterse gewaden en grote glimmende tulbanden. Ze worden ontvangen door de burgemeester die hen verwelkomt met brood en zout, symbool van gastvrijheid. Maar het allerbelangrijkst is natuurlijk de ToverSleutel, die deze nacht de deuren van alle huizen in Barcelona kan openmaken.
Het is inmiddels donker geworden en de Drie Koningen gaan met hun hele gevolg van dienaren, prinsen, prinsessen, paarden en kamelen in kilometerslange optocht door de stad. De stadslantaarns branden op een laag pitje zodat de verlichte en prachtig versierde wagens goed uitkomen.
De optocht is een soort kruising tussen bloemencorso en carnaval. Mannen van de stadspolitie in gala-uniform met hoge pluimen die wapperen in de wind voeren te paard de stoet aan. In totaal doen meer dan duizend mensen aan de optocht mee, onder wie loopgroepen van ruim twintig dansscholen uit de stad. Alles en iedereen zeer smaakvol getooid in voluptueuze oosterse stijl. Duizenden opgewonden kinderen staan aan de kant en proberen zoveel mogelijk van die vijftien ton snoepjes op te vangen en in plastic zakken te doen.
Er rijden wagens met kadootjes mee, een versierde brandweerwagen die met een hoge kraan de helpers die nacht naar boven kan tillen om bij de deuren van de flats te komen, maar ook een wagen met steenkool. Want bij ons krijgt ‘wie stout is de roe’, maar in Spanje krijg je steenkolen als je niet zoet geweest bent.
Thuis worden de schoenen gezet, met lekkers voor de kamelen.
En dan is het de volgende ochtend eindelijk 6 januari, Reyes, en mogen de kadootjes worden uitgepakt. En wat blijkt, niet alleen krijgen de nog gelovige kinderen kadootjes, iedereen deelt mee in de wondere pakjeswereld.
En dan is iedereen blij.
En stiekem opgelucht dat de kerstdagen eindelijk voorbij zijn, dat de kinderen bijna weer naar school gaan en dat er een eind is gekomen aan het kopen van kadootjes.
Zou je zeggen.
Maar die avond als de kinderen gelukzalig in dromenland zijn verzeild, zien we op de tv de aankondiging van een ander groot evenement dat meteen de volgende dag begint: de Rebajas, de …. Uitverkoop. Ja, hier is dat een uitgebreid item op de televisie, en niet alleen als aankondiging, maar ook als verslag na de eerste dag, want het is echt een Gebeurtenis. En daar lopen ze weer door de stad, de mensen met de grote pakketten onder hun arm.
De Kerstdagen zijn voorbij, inderdaad, maar Koopdagen en Feestdagen, die gaan gewoon door, aan de lopende band.
(wordt dus toch nog vervolgd)
Reacties