Kerstdagen Zonder Einde II
Na het nationale feest van de Sorteo de Navidad storten de Spanjaarden zich weer op de winkels om kado’s te kopen voor kerstmis. Alsof ze daar nog geen tijd voor hebben gehad, doen ze dat met z’n allen op de zondag voor kerst. Ik ga lekker naar zee.
Maandag de 24e loop ik hoopvol naar de kerstmarkt bij de kathedraal, want ik wil een paar caganers kopen als kadootje voor het kerstavond-etentje met vrienden die avond. Tot mijn verbazing is het hele plein leeg en schoongespoten. Ik ben te laat.
En dan is het kerstavond, kerstochtend en tweede kerstdag. Die bestaat alleen in Cataluña en heet Sant Esteve. De families sluiten zich in hun burchten op, de deuren gaan dicht, het is familiefeest. De cagatió kakt z’n kado’s uit, kindergezichten glunderen en er wordt veel gegeten en veel gedronken. En ook daar zijn tradities bij.
In Cataluña eten ze sinds mensenheugenis als eerste gang een soort stoofpotje, waar ze het vlees uithalen zodat er soep overblijft waarin ze dan weer pasta doen. Het vlees eten ze ernaast, met geraspte kaas erover uit de oven.
Zitten ze dan vol? Welnee, er komt ook nog kalkoen op tafel of kip, en garnalen en andere zeedieren. In ieder geval zoveel vlees dat er genoeg van overblijft om op tweede kerstdag canelones te eten: van die dikke pasta pijpjes die je met van alles kunt vullen. Daar gaat dus het restvlees van de vorige dag in, een bechamelsaus erover en in de oven. Bij de koffie veel turrón (allerlei vormen van noga), polvorones (soort zandgebak) en likeur.
En dan is kerstmis voorbij en kunnen we uitrusten. Denk ik zo.
Maar nee, twee dagen later, de 28e, is het 1 april. El Día de los Santos Inocentes, de Dag van de Onnozele Kinderen. Het zou de dag zijn dat in Bethlehem koning Herodes de pasgeboren jongetjes liet vermoorden in de hoop dat daar de pasgeboren Jezus van Nazareth bij zat, want die zou een bedreiging voor hem zijn. In katholiek Nederland werd die kindermoord vroeger ook herdacht, dan mocht de jongste van het gezin een dag de baas zijn. Een soort posthume compensatie. Maar in Spanje en Latijns Amerika herdenken of vieren ze die dag met Inocentadas, wat voor ons 1 april grappen zijn. Ik kan er alleen niet achter komen wat precies de merkwaardige verbinding is tussen die moordpartij en dit soort grappen. Wel loop ik deze vrijdag tijdens m’n lange wandeling naar een museum de hele tijd schichtig naar links en rechts en naar achteren te kijken of ik niet een Inocente poppetje op m’n rug geplakt krijg want dan loop ik voor gek, dan ben ik een Sufkop.
Op straat merk ik weinig van Inocentes, maar ‘s avonds bij een tv programma wordt de presentator er op slinkse wijze tussen genomen.
En dan is het op naar Oud en Nieuw. Ook weer veel lekker eten en drinken.
Zo langzamerhand gaan we een beetje vol zitten. Maar nu zijn we toch bijna door de feestdagen heen?
Alleen, de straten zijn nog steeds overvol met winkelende mensen met grote pakketten onder de arm en de rijen achter de kassa’s zijn nog steeds onuitstaanbaar lang. Wat is hier aan de hand?
(wordt vervolgd)
Maandag de 24e loop ik hoopvol naar de kerstmarkt bij de kathedraal, want ik wil een paar caganers kopen als kadootje voor het kerstavond-etentje met vrienden die avond. Tot mijn verbazing is het hele plein leeg en schoongespoten. Ik ben te laat.
En dan is het kerstavond, kerstochtend en tweede kerstdag. Die bestaat alleen in Cataluña en heet Sant Esteve. De families sluiten zich in hun burchten op, de deuren gaan dicht, het is familiefeest. De cagatió kakt z’n kado’s uit, kindergezichten glunderen en er wordt veel gegeten en veel gedronken. En ook daar zijn tradities bij.
In Cataluña eten ze sinds mensenheugenis als eerste gang een soort stoofpotje, waar ze het vlees uithalen zodat er soep overblijft waarin ze dan weer pasta doen. Het vlees eten ze ernaast, met geraspte kaas erover uit de oven.
Zitten ze dan vol? Welnee, er komt ook nog kalkoen op tafel of kip, en garnalen en andere zeedieren. In ieder geval zoveel vlees dat er genoeg van overblijft om op tweede kerstdag canelones te eten: van die dikke pasta pijpjes die je met van alles kunt vullen. Daar gaat dus het restvlees van de vorige dag in, een bechamelsaus erover en in de oven. Bij de koffie veel turrón (allerlei vormen van noga), polvorones (soort zandgebak) en likeur.
En dan is kerstmis voorbij en kunnen we uitrusten. Denk ik zo.
Maar nee, twee dagen later, de 28e, is het 1 april. El Día de los Santos Inocentes, de Dag van de Onnozele Kinderen. Het zou de dag zijn dat in Bethlehem koning Herodes de pasgeboren jongetjes liet vermoorden in de hoop dat daar de pasgeboren Jezus van Nazareth bij zat, want die zou een bedreiging voor hem zijn. In katholiek Nederland werd die kindermoord vroeger ook herdacht, dan mocht de jongste van het gezin een dag de baas zijn. Een soort posthume compensatie. Maar in Spanje en Latijns Amerika herdenken of vieren ze die dag met Inocentadas, wat voor ons 1 april grappen zijn. Ik kan er alleen niet achter komen wat precies de merkwaardige verbinding is tussen die moordpartij en dit soort grappen. Wel loop ik deze vrijdag tijdens m’n lange wandeling naar een museum de hele tijd schichtig naar links en rechts en naar achteren te kijken of ik niet een Inocente poppetje op m’n rug geplakt krijg want dan loop ik voor gek, dan ben ik een Sufkop.
Op straat merk ik weinig van Inocentes, maar ‘s avonds bij een tv programma wordt de presentator er op slinkse wijze tussen genomen.
En dan is het op naar Oud en Nieuw. Ook weer veel lekker eten en drinken.
Zo langzamerhand gaan we een beetje vol zitten. Maar nu zijn we toch bijna door de feestdagen heen?
Alleen, de straten zijn nog steeds overvol met winkelende mensen met grote pakketten onder de arm en de rijen achter de kassa’s zijn nog steeds onuitstaanbaar lang. Wat is hier aan de hand?
(wordt vervolgd)
Reacties