New Orleans (1)

Na Biloxi, Mississippi, met z’n lege plekken, rijden we naar New Orleans, Louisiana. Wat zullen daar een lege plekken te zien zijn. Maar daar komen we niet in de eerste plaats voor. We willen vooral naar het French Quarter, of Vieux Carré (spreek uit: Voe Kurréé, met Engelse rr natuurlijk). Dat schijnt vrijwel onaangetast te zijn door Katrina.
Ik weet weinig van New Orleans, ik heb me ook niet echt kunnen voorbereiden, maar het klinkt interessant en dat komt, ja, toch wel, door Katrina, maar zeker ook door de jazz.
Ik neem jullie nu via de foto’s mee op onze eigen ontdekkingstocht.

We komen aan bij het Informatie- en Cultureel Centrum in een oud station, en kijk, daar begint de muziek al, het heet Basin Street Station (“Basin Street Blues”).


Ik zeg tegen de vrouw die ons helpt: “Ik durf het bijna niet te vragen, maar is er al veel herbouwd?” “Ja, gelukkig wel”, zegt ze, “Thank you for asking.” Ah, het is dus niet erg om dat te vragen, fijn.
We rijden naar ons hotel, Place d’Armes, middenin het French Quarter.


Het ziet er allemaal beeldig uit daar, maar ook wel toeristisch. Daarom gaan we eerst een paar andere wijken in, niet zo mooi geconserveerd, maar wel met eenzelfde soort leuke authentieke huizen.




Sommige zijn wel vervallen, maar waardoor dat precies komt?




We vragen een man of hier ook zo’n wateroverlast is geweest. Hij lacht een beetje zuur en zegt dat ie wel snapt dat we wat willen zien. Ik voel me onmiddellijk een Vreselijk Mens dat aan Ramptoerisme doet. Maar hij wijst ons de richting naar de wijk waar alles echt helemaal onder water stond, en zegt dat we wel op moeten passen in deze wijken: “we’re good people, but some of us kill.” Ik kom voorlopig de auto niet meer uit, ik peins ’r niet over.
(wordt vervolgd)

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Poep

Afbeelding
Nou zeg, zegt de man, moet je nou toch horen wat ik tegenkwam net. Ik liep effe om de plas om de hondjes uit te laten, en die kleinste heeft eindelijk z’n behoefte gedaan, komt daar een of ander wijf aanlopen en zegt ‘had u dat niet even op kunnen ruimen’. Nou ja zeg, waar bemoeit ze zich mee. Je kent dat wel, zo’n keurige dame die zo netjes praat, achterlijk wijf. Nou, ik heb ‘r ’s goed de waarheid gezegd. Oh, zegt de vrouw, net goed, en wat heb je gezegd? Nou, wat denk je, zegt de man, al die paden in het park liggen toch vol stront, dàt heb ik ‘r natuurlijk gezegd, stom wijf, kijk ’s uit je doppen, zeg ik, moet je ’s kijken wat daar verderop ligt, daar ligt ’t toch vol, en dan moet ik dit kleine beetje zeker oprapen, ik kijk wel uit. Oh, en wat zei ze toen, zegt de vrouw. Nou, niks, geloof ik, ze liep gewoon door, ze zal wel beledigd geweest zijn of zo. Ik riep ‘r nog wat achterna, maar dat hoorde ze geloof ik niet. Oh, nou, was dat alles?, zegt de vrouw. Nou, dat dacht ik eerst we...
Meer lezen

De Kus

Afbeelding
Na de natuur van gisteren een beetje cultuur vandaag. In Sarasota, Florida, halverwege de westkust, staat dit beeld, "Unconditional Surrender". Ik dacht eerst dat het een driedimensionale versie was, of geïnspireerd erdoor, van die beroemde foto van Robert Doisneau, De Kus bij het Stadhuis van Parijs, genomen in 1950. Maar (lang leve google) het blijkt een exacte kopie te zijn van de beroemde foto van Alfred Eisenstaedt van een matroos die een verpleegster zoent op Times Square in New York, 14 augustus 1945, tijdens de viering van het einde van de tweede Wereldoorlog. Het beeld is 25 feet hoog, dat is ruim 8 meter. En het is beschilderd aluminium. Om de indrukwekkende hoogte aan te geven, staat nicht S ernaast. Ook even een close-up, ik vind de kousnaden zo leuk, en herinner me de eeuwige worsteling om ze recht te houden. Hieronder het bord dat erbij staat. “The monument honors the courage and spirit of survival of America’s World War II heroes.” De kunstenaar is Seward Johns...
Meer lezen

Austin's vleermuizen

Afbeelding
De vleermuizen in Austin, ze zijn beroemd, en het zijn er vooral veel, en dat vooral dan in augustus, wanneer het heet en droog is. Het is alleen nu maart helaas, maar we wagen een kans. Bij de Congress Avenue Bridge moeten we zijn, in de schemering, want dan komen ze te voorschijn, op zoek naar een maaltje insecten. Bij een grote renovatie van de brug in 1980 ontstonden er aan de onderkant een aantal gleuven tussen de betondelen, en daar gingen zich vleermuizen vestigen. Het werd een kolonie van 1,5 miljoen Mexicaanse ‘free-tailed bats’ (bulvleermuizen) die een van de spectaculairste attracties van Austin werden. Vlak voor zonsondergang lopen de nieuwsgierigen naar de brug om toch vooral niets te missen. “Bats season” loopt van half maart tot begin november, dus het begint nu eigenlijk net. Toch zit het grasveldje tegenover de brug al aardig vol en het is er gewoon gezellig. Het wordt wat schemerig en ja, daar komen voorzichtig de eerste vleermuizen van onder de brug vandaan. Met z’n ...
Meer lezen