Plennerfusjaidus

Veel gelopen in Austin heb ik niet, want m’n rechtervoet doet steeds meer pijn en ik strompel maar zo’n beetje. Het is heel frustrerend, want eindeloos lopen door steden is juist wat ik zo graag doe, en dat kan dus niet meer. Fijn op zo’n reis.
“Ik weet al wat je hebt”, zegt vriendin B van nicht A, en ze wappert met een tijdschrift.
“Je hebt plennerfusjaidus”, zegt ze.
“Huh??”
“Plennerfusjaidus, hier, bekijk dit blaadje maar ‘s.”
En ik bekijk het blaadje, het is van een postorderbedrijf dat gespecialiseerd is in moeilijke voeten.
Ah, ik zie het, plennerfusjaidus is plantar fasciitis.
Klinkt even vervelend.
Maar zo te zien is er van alles aan te doen, want pagina’s achter elkaar kijken de hulpstukken me aan: steunzolen in alle soorten en maten, van leer, spons, gel, lange en korte, dure en goedkope; constructies om ’s nachts om je zielige voet heen te doen zodat die goed gestrekt blijft, stevige schoenen en sandalen, massagerollers, apparaatjes om je voet op te rekken …..

Maar wat is het nou voor een kwaal? Het gaat om de plantaire fascia, het weefsel onderop de voet, van de hiel naar de bal van de voet.
Als die fascia overbelast is, rekt ie bij lopen uit en dat doet vreselijk pijn en dan kan er een ontsteking ontstaan, fasciitis plantaris, peesplaatontsteking. Nou, leuk.
Later hoor ik dat het ook hielspoor heet, tenminste, dat kan ervan komen: door al die irritatie kan er een kalkafzetting op het bot van de hiel komen, een spoor.
Goed, B denkt dus dat ik dat heb en ik mag het blaadje houden.
Maar ik moet nog zien of het waar is. Over tien dagen ben ik in San Francisco, dan ga ik wel naar de dokter.






Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Poep

Afbeelding
Nou zeg, zegt de man, moet je nou toch horen wat ik tegenkwam net. Ik liep effe om de plas om de hondjes uit te laten, en die kleinste heeft eindelijk z’n behoefte gedaan, komt daar een of ander wijf aanlopen en zegt ‘had u dat niet even op kunnen ruimen’. Nou ja zeg, waar bemoeit ze zich mee. Je kent dat wel, zo’n keurige dame die zo netjes praat, achterlijk wijf. Nou, ik heb ‘r ’s goed de waarheid gezegd. Oh, zegt de vrouw, net goed, en wat heb je gezegd? Nou, wat denk je, zegt de man, al die paden in het park liggen toch vol stront, dàt heb ik ‘r natuurlijk gezegd, stom wijf, kijk ’s uit je doppen, zeg ik, moet je ’s kijken wat daar verderop ligt, daar ligt ’t toch vol, en dan moet ik dit kleine beetje zeker oprapen, ik kijk wel uit. Oh, en wat zei ze toen, zegt de vrouw. Nou, niks, geloof ik, ze liep gewoon door, ze zal wel beledigd geweest zijn of zo. Ik riep ‘r nog wat achterna, maar dat hoorde ze geloof ik niet. Oh, nou, was dat alles?, zegt de vrouw. Nou, dat dacht ik eerst we...
Meer lezen

De Kus

Afbeelding
Na de natuur van gisteren een beetje cultuur vandaag. In Sarasota, Florida, halverwege de westkust, staat dit beeld, "Unconditional Surrender". Ik dacht eerst dat het een driedimensionale versie was, of geïnspireerd erdoor, van die beroemde foto van Robert Doisneau, De Kus bij het Stadhuis van Parijs, genomen in 1950. Maar (lang leve google) het blijkt een exacte kopie te zijn van de beroemde foto van Alfred Eisenstaedt van een matroos die een verpleegster zoent op Times Square in New York, 14 augustus 1945, tijdens de viering van het einde van de tweede Wereldoorlog. Het beeld is 25 feet hoog, dat is ruim 8 meter. En het is beschilderd aluminium. Om de indrukwekkende hoogte aan te geven, staat nicht S ernaast. Ook even een close-up, ik vind de kousnaden zo leuk, en herinner me de eeuwige worsteling om ze recht te houden. Hieronder het bord dat erbij staat. “The monument honors the courage and spirit of survival of America’s World War II heroes.” De kunstenaar is Seward Johns...
Meer lezen

Austin's vleermuizen

Afbeelding
De vleermuizen in Austin, ze zijn beroemd, en het zijn er vooral veel, en dat vooral dan in augustus, wanneer het heet en droog is. Het is alleen nu maart helaas, maar we wagen een kans. Bij de Congress Avenue Bridge moeten we zijn, in de schemering, want dan komen ze te voorschijn, op zoek naar een maaltje insecten. Bij een grote renovatie van de brug in 1980 ontstonden er aan de onderkant een aantal gleuven tussen de betondelen, en daar gingen zich vleermuizen vestigen. Het werd een kolonie van 1,5 miljoen Mexicaanse ‘free-tailed bats’ (bulvleermuizen) die een van de spectaculairste attracties van Austin werden. Vlak voor zonsondergang lopen de nieuwsgierigen naar de brug om toch vooral niets te missen. “Bats season” loopt van half maart tot begin november, dus het begint nu eigenlijk net. Toch zit het grasveldje tegenover de brug al aardig vol en het is er gewoon gezellig. Het wordt wat schemerig en ja, daar komen voorzichtig de eerste vleermuizen van onder de brug vandaan. Met z’n ...
Meer lezen