San Antonio, Texas
Het wordt dus een kort bezoek aan San Antonio: een middag, een avond en een halve nacht.
Als een echte toerist begin ik natuurlijk bij The Alamo. Het is een heel bekende naam maar waarvan toch precies?
Dit is het, de Alamo, een gebouw met een tragische geschiedenis, weet ik inmiddels, en symbool van het Vrije Texas, vrij van de Mexicanen, wel te verstaan.
In de 18e eeuw was het een missiepost, waar (Spaanse) missionarissen en bekeerde indianen woonden. (waarom lieten indianen zich toch bekeren?)
Een eeuw later waren de missionarissen verdwenen en werd het een militaire post. Tot 1836, het jaar van de Texaanse Revolutie.
Texas hoorde bij Mexico, dat net een onafhankelijkheidsoorlog tegen Spanje achter de rug had, en nu kwam Texas in opstand tegen de Mexicanen, ook om een eigen staat te worden.
Het waren zware gevechten tussen vijfduizend Mexicaanse soldaten en tweehonderd Texaanse strijders die zich op de Alamo verschanst hadden. Het beleg duurde dertien dagen en natuurlijk konden de Texanen geen stand houden tegenover die Mexicaanse overmacht. Maar ze streden tot het bittere einde, en dat was voor hen de dood.
Korte tijd later delfden de Mexicanen toch het onderspit en de Republiek Texas was geboren. Negen jaar later voegde Texas zich als staat bij de Verenigde Staten. Nederland was trouwens een van de weinige landen die de (kortlevende) Republiek Texas erkenden, heel voortvarend.
Nog zo’n bekende naam is Davy Crockett. Bekend, maar geen idee. En wat blijkt, hij was een van de dappere strijders op de Alamo en hij kwam daar dus ook aan z’n eind, hoewel daar verschillende verhalen de ronde over doen. Maar een held was ie.
Natuurlijk zijn er films gemaakt over de strijd, en een ervan, uit 1954, heet “Davy Crockett, The King of the Wild Frontier”. Ik weet niet of ik ‘m gezien heb, maar ik hoor het de mannen meteen zingen: “Deevieee, Deeevie Crockett ………”
Een lange rij bezoekers staat in de zon te wachten tot ze de oude kerk in kunnen. Ik loop de tuinen in, bewonder de cactussen, kijk naar een film over de geschiedenis.
Hier is het monument dat ter ere van deze dappere mannen werd opgericht in 1936, “to commemorate one hundred years of Texas independence.”
“In memory of the heroes who sacrificed their lives at the Alamo, March 6, 1836, in the defense of Texas. They chose never to surrender nor retreat. These brave hearts with flag still proudly waving, perished in the flames of immortality that their high sacrifice might lead to the founding of this Texas.”
Op naar de volgende toeristische plek, vlakbij de Alamo: de River Walk, of Paseo del Río. Trappen af en dan slenteren langs de San Antonio River.
Zitten doe ik ook, natuurlijk, op bankjes tussen geurende bloemen, struiken en bomen. Rondvaartboten varen af en aan. Overal restaurants en bars, een winkelcentrumpje, mensen die genieten in de zon of juist in de schaduw, want het is behoorlijk warm. We zitten tenslotte op de hoogte van Afrika.
Het is een fraai stukje San Antonio, maar op sommige plekken wel wat te commercieel naar mijn smaak.
Het strompelen vermoeit me en ik eindig de middag met een uurtje in de bibliotheek, lekker koel en met gratis internetverbinding voor mijn mini laptop. Wat ben ik toch blij met dat ding.
Onderweg naar het kantoor van m’n gastvrouw, waar ik m’n bagage had achtergelaten, kom ik langs dit Rainforest Cafe.
Met gastvrouw D ga ik eten in een befaamd en hip eethuis, de Liberty Bar. Het ziet eruit alsof het elk moment in elkaar kan storten.
Ze is bevriend met de eigenaar, die bij ons aan tafel komt zitten. Er schuift nog een leuke man aan, en opeens bevind ik me in hun leven vol wederwaardigheden en ik word er als door een spons ingezogen. Wat bizonder om een paar uur deel uit te maken van deze nieuwe mensen. “Ships that pass in the night’, zei mijn vader vaak. Maar wel schepen die even bij elkaar aanleggen. Ik geniet.
www.thealamo.org
www.visitsanantonio.com
www.thesanantonioriverwalk.com
www.liberty-bar.com/index.html
Als een echte toerist begin ik natuurlijk bij The Alamo. Het is een heel bekende naam maar waarvan toch precies?
Dit is het, de Alamo, een gebouw met een tragische geschiedenis, weet ik inmiddels, en symbool van het Vrije Texas, vrij van de Mexicanen, wel te verstaan.
In de 18e eeuw was het een missiepost, waar (Spaanse) missionarissen en bekeerde indianen woonden. (waarom lieten indianen zich toch bekeren?)
Een eeuw later waren de missionarissen verdwenen en werd het een militaire post. Tot 1836, het jaar van de Texaanse Revolutie.
Texas hoorde bij Mexico, dat net een onafhankelijkheidsoorlog tegen Spanje achter de rug had, en nu kwam Texas in opstand tegen de Mexicanen, ook om een eigen staat te worden.
Het waren zware gevechten tussen vijfduizend Mexicaanse soldaten en tweehonderd Texaanse strijders die zich op de Alamo verschanst hadden. Het beleg duurde dertien dagen en natuurlijk konden de Texanen geen stand houden tegenover die Mexicaanse overmacht. Maar ze streden tot het bittere einde, en dat was voor hen de dood.
Korte tijd later delfden de Mexicanen toch het onderspit en de Republiek Texas was geboren. Negen jaar later voegde Texas zich als staat bij de Verenigde Staten. Nederland was trouwens een van de weinige landen die de (kortlevende) Republiek Texas erkenden, heel voortvarend.
Nog zo’n bekende naam is Davy Crockett. Bekend, maar geen idee. En wat blijkt, hij was een van de dappere strijders op de Alamo en hij kwam daar dus ook aan z’n eind, hoewel daar verschillende verhalen de ronde over doen. Maar een held was ie.
Natuurlijk zijn er films gemaakt over de strijd, en een ervan, uit 1954, heet “Davy Crockett, The King of the Wild Frontier”. Ik weet niet of ik ‘m gezien heb, maar ik hoor het de mannen meteen zingen: “Deevieee, Deeevie Crockett ………”
Een lange rij bezoekers staat in de zon te wachten tot ze de oude kerk in kunnen. Ik loop de tuinen in, bewonder de cactussen, kijk naar een film over de geschiedenis.
Hier is het monument dat ter ere van deze dappere mannen werd opgericht in 1936, “to commemorate one hundred years of Texas independence.”
“In memory of the heroes who sacrificed their lives at the Alamo, March 6, 1836, in the defense of Texas. They chose never to surrender nor retreat. These brave hearts with flag still proudly waving, perished in the flames of immortality that their high sacrifice might lead to the founding of this Texas.”
Op naar de volgende toeristische plek, vlakbij de Alamo: de River Walk, of Paseo del Río. Trappen af en dan slenteren langs de San Antonio River.
Zitten doe ik ook, natuurlijk, op bankjes tussen geurende bloemen, struiken en bomen. Rondvaartboten varen af en aan. Overal restaurants en bars, een winkelcentrumpje, mensen die genieten in de zon of juist in de schaduw, want het is behoorlijk warm. We zitten tenslotte op de hoogte van Afrika.
Het is een fraai stukje San Antonio, maar op sommige plekken wel wat te commercieel naar mijn smaak.
Het strompelen vermoeit me en ik eindig de middag met een uurtje in de bibliotheek, lekker koel en met gratis internetverbinding voor mijn mini laptop. Wat ben ik toch blij met dat ding.
Onderweg naar het kantoor van m’n gastvrouw, waar ik m’n bagage had achtergelaten, kom ik langs dit Rainforest Cafe.
Met gastvrouw D ga ik eten in een befaamd en hip eethuis, de Liberty Bar. Het ziet eruit alsof het elk moment in elkaar kan storten.
Ze is bevriend met de eigenaar, die bij ons aan tafel komt zitten. Er schuift nog een leuke man aan, en opeens bevind ik me in hun leven vol wederwaardigheden en ik word er als door een spons ingezogen. Wat bizonder om een paar uur deel uit te maken van deze nieuwe mensen. “Ships that pass in the night’, zei mijn vader vaak. Maar wel schepen die even bij elkaar aanleggen. Ik geniet.
www.thealamo.org
www.visitsanantonio.com
www.thesanantonioriverwalk.com
www.liberty-bar.com/index.html
Reacties