Natchitoches, Louisiana
Na het bezoek aan het achtkantige landhuis Longwood in Natchez rijden we naar het noordwesten, door Louisiana. Gelukkig hebben we de snelwegen achter ons gelaten en nu zitten we op de US Route 84, die deels hoort bij El Camino East/West Corridor, de historische migratie-route van de Atlantische kust naar de huidige Amerikaans-Mexicaanse grens.
Ik vind het heerlijk om zo door het land gereden te worden en ik probeer het ‘gevoel’ van Amerika te krijgen. Dat lukt soms wel, zeker als we langs katoenvelden rijden. Flarden van songteksten gaan door m’n hoofd,
“…. When I was a little baby / My mother rocked me in the cradle / In them old, cotton fields back home. / Oh when them cotton balls got rotten / You couldn't pick very much cotton /
In them old, cotton fields back home. / It was down in Lou'siana / Just about a mile from Texarkana / In them old, cotton fields back home ….”
Heel veel kerkjes overal, soms met wervende of vermanende teksten op grote borden. “Jesus never runs out of time”, “Ever felt taken for granted? Imagine how God feels”, “Jesus is the Key”.
(Zie ook: http://nancystuvel.blogspot.com/2009/03/sunday-church.html)
Een Calvary Baptist Church, een Church of the Nazarene, een United Pentecostal Church, een Methodist Church en de Shilow Cowboy Church.
Sommige staan op een steenworp afstand van elkaar. Geen wonder dat ze elkaar moeten overschreeuwen. God is Business.
Ook veel verwaarloosde, vervallen of totaal ingezakte huizen. Of huizen met een soort vuilnisbelt eromheen, roestende autowrakken. “White Trash”, zeggen nicht A en man M,
“witte, arme mensen met weinig opleiding, ze leven van een uitkering en zijn lui. Ze hechten erg aan hun vrijheid en zijn dol op hun geweer.”
Veel white trash hier in het zuiden.
Heel wisselend landschap, van stukken met naaldbomen aan weerszijden van de weg, via een bijna Hollands plat landschap, tot golvende heuvels.
En dan zijn we opeens in Natchitoches. Hoe moet je dat nou weer uitspreken? Netsjietotsjies, denken A en M. Maar later horen we dat het, onbegrijpelijk, uitgesproken wordt als Nèkketisj. Het is genoemd naar een Indiaanse stam die hier woonde.
Het is tijd om de benen te strekken en we halen wat informatie bij de Tourist Information. Deze prettig ogende plaats is de Number One plek om met pensioen te gaan, lees ik.
En wat blijkt, de film Steel Magnolias is hier opgenomen. Een sterrenfilm uit 1989, met Dolly Parton, Olympia Dukakis, Shirley MacLaine , Sally Field, Julia Roberts en Daryl Hannah.
En daar teren ze natuurlijk nog steeds op. Dus is er een Walk of Fame, en ja hoor, die willen A en ik wel ’s zien.
En natuurlijk zijn er ook huizen die in de film voorkomen. Het belangrijkste is het huis dat sindsdien de naam draagt van Steel Magnolias. Handig als je een Bed&Breakfast hebt.
Na een uurtje rondlopen gaan we weer verder. Morgen willen we aankomen op de plaats van bestemming: Fort Worth, Texas. We ruiken stal.
De laatste plaats waar we doorheen rijden, op de grens tussen Louisiana en Texas, is Logansport. Ik zie een mooi paard en neem nog even een foto, want het is wel illustratief voor dit cowboyland.
Hieronder een link naar google maps, om de kaart van Louisiana te bekijken waar we doorheen zijn gereden. Je kunt er op in- en uitzoomen, en ook met de muis de kaart alle kanten op bewegen.
http://maps.google.com/maps?q=natchitoches++map&oe=utf-8&rls=org.mozilla:nl:official&client=firefox-a&um=1&ie=UTF-8&split=0&gl=us
Ik vind het heerlijk om zo door het land gereden te worden en ik probeer het ‘gevoel’ van Amerika te krijgen. Dat lukt soms wel, zeker als we langs katoenvelden rijden. Flarden van songteksten gaan door m’n hoofd,
“…. When I was a little baby / My mother rocked me in the cradle / In them old, cotton fields back home. / Oh when them cotton balls got rotten / You couldn't pick very much cotton /
In them old, cotton fields back home. / It was down in Lou'siana / Just about a mile from Texarkana / In them old, cotton fields back home ….”
Heel veel kerkjes overal, soms met wervende of vermanende teksten op grote borden. “Jesus never runs out of time”, “Ever felt taken for granted? Imagine how God feels”, “Jesus is the Key”.
(Zie ook: http://nancystuvel.blogspot.com/2009/03/sunday-church.html)
Een Calvary Baptist Church, een Church of the Nazarene, een United Pentecostal Church, een Methodist Church en de Shilow Cowboy Church.
Sommige staan op een steenworp afstand van elkaar. Geen wonder dat ze elkaar moeten overschreeuwen. God is Business.
Ook veel verwaarloosde, vervallen of totaal ingezakte huizen. Of huizen met een soort vuilnisbelt eromheen, roestende autowrakken. “White Trash”, zeggen nicht A en man M,
“witte, arme mensen met weinig opleiding, ze leven van een uitkering en zijn lui. Ze hechten erg aan hun vrijheid en zijn dol op hun geweer.”
Veel white trash hier in het zuiden.
Heel wisselend landschap, van stukken met naaldbomen aan weerszijden van de weg, via een bijna Hollands plat landschap, tot golvende heuvels.
En dan zijn we opeens in Natchitoches. Hoe moet je dat nou weer uitspreken? Netsjietotsjies, denken A en M. Maar later horen we dat het, onbegrijpelijk, uitgesproken wordt als Nèkketisj. Het is genoemd naar een Indiaanse stam die hier woonde.
Het is tijd om de benen te strekken en we halen wat informatie bij de Tourist Information. Deze prettig ogende plaats is de Number One plek om met pensioen te gaan, lees ik.
En wat blijkt, de film Steel Magnolias is hier opgenomen. Een sterrenfilm uit 1989, met Dolly Parton, Olympia Dukakis, Shirley MacLaine , Sally Field, Julia Roberts en Daryl Hannah.
En daar teren ze natuurlijk nog steeds op. Dus is er een Walk of Fame, en ja hoor, die willen A en ik wel ’s zien.
En natuurlijk zijn er ook huizen die in de film voorkomen. Het belangrijkste is het huis dat sindsdien de naam draagt van Steel Magnolias. Handig als je een Bed&Breakfast hebt.
Na een uurtje rondlopen gaan we weer verder. Morgen willen we aankomen op de plaats van bestemming: Fort Worth, Texas. We ruiken stal.
De laatste plaats waar we doorheen rijden, op de grens tussen Louisiana en Texas, is Logansport. Ik zie een mooi paard en neem nog even een foto, want het is wel illustratief voor dit cowboyland.
Hieronder een link naar google maps, om de kaart van Louisiana te bekijken waar we doorheen zijn gereden. Je kunt er op in- en uitzoomen, en ook met de muis de kaart alle kanten op bewegen.
http://maps.google.com/maps?q=natchitoches++map&oe=utf-8&rls=org.mozilla:nl:official&client=firefox-a&um=1&ie=UTF-8&split=0&gl=us
Reacties