Adiós ...
Ik wilde nog zoveel schrijven, maar het lukt niet, want ik loop met een raar gevoel rond. Ik ga bijna terug en dat is zo onwerkelijk. Juist als ik steeds meer begin te settelen, moet ik weg.
Er is veel dat ik ga missen. Vooral wat ik allemaal tegen kom zo tussen vijf en half negen, de uren dat ik vaak door de stad banjer. En ik had willen schrijven over:
.. de ontelbare bankjes die overal staan en die altijd vol zitten met mensen. Vooral met ouderen, daar zie je er veel meer van dan in Nederland. Het is een goed land voor oude mensen, tenminste, ze komen hier hun huis uit, hoeven niet te vereenzamen.
.. de man van het winkeltje waar ik om de paar dagen een bos geurende munt koop voor de thee. Hij komt uit Bangladesh en noemt me ‘vriendin’ omdat hij me nu kent.
.. de man met de drie honden, die zich vlak bij mijn huis in een inham van een gebouw heeft geïnstalleerd, op grote stukken karton.
.. al die Pakistanen die overal staan te hangen, want op straat is tenminste wat te zien.
.. mijn straatje, dat zo smal is dat automobilisten hun buitenspiegels inklappen anders kunnen ze er niet langs.
.. het geluid van de man met de oranje butagasflessen. Hij tikt er hard met een ijzer op als hij met z’n kleine karretje langs komt, zodat je hoort dat je weer een volle fles kunt halen.
.. de bar El Atlas, die altijd uitpuilt van de klanten omdat je er voor 3,50 de heerlijkste gevulde halve stokbroden kunt kopen. Je wijst aan wat je erin wilt: tonijn/kip/worstjes/gehaktballen, kaas, olijven, zuur, sla, tomaat, frieten, sausje. Soms werkt er een man die in Nederland heeft gewoond en het leuk vindt om wat te kletsen.
.. het gemeentebestuur van Barcelona, dat tweede pinksterdag een week verschoof, omdat op eerste pinksterdag gemeenteraadsverkiezingen werden gehouden; en met drie vrije dagen gaat iedereen de stad uit en zou er niemand zijn om te stemmen.
.. de feesten die overal en altijd worden gehouden. Zoals in mijn straatje, op de uitgestelde tweede pinksterdag, die ze hier trouwens Segunda Pascua (tweede pasen) noemen. Tot één uur ’s nachts knalde het eerst van de rotjes en later van echt vuurwerk, waar onderdoor de ene fanfare na de andere heen en weer liep met werktuigen over hun schouder.
.. de schoonmakers van BCNeta! (BCNetjes!), die elke nacht weer alle rotzooi opruimen die de inwoners op straat gooien of die ze naast de vuilcontainers zetten, en waaruit je een heel kamerameublement kunt halen.
.. de doorleefde beschadigde verwaarloosde muren van mijn trappenhuis en van de luchtkoker waar ik op uitkijk vanuit de badkamer.
En nou houd ik op, genoeg redenen om hier weer terug te komen.
Maar voorlopig zal ik in Nederland zijn, waar m'n vrienden zitten, en dat is dan iets waarop ik me verheug.
Er is veel dat ik ga missen. Vooral wat ik allemaal tegen kom zo tussen vijf en half negen, de uren dat ik vaak door de stad banjer. En ik had willen schrijven over:
.. de ontelbare bankjes die overal staan en die altijd vol zitten met mensen. Vooral met ouderen, daar zie je er veel meer van dan in Nederland. Het is een goed land voor oude mensen, tenminste, ze komen hier hun huis uit, hoeven niet te vereenzamen.
.. de man van het winkeltje waar ik om de paar dagen een bos geurende munt koop voor de thee. Hij komt uit Bangladesh en noemt me ‘vriendin’ omdat hij me nu kent.
.. de man met de drie honden, die zich vlak bij mijn huis in een inham van een gebouw heeft geïnstalleerd, op grote stukken karton.
.. al die Pakistanen die overal staan te hangen, want op straat is tenminste wat te zien.
.. mijn straatje, dat zo smal is dat automobilisten hun buitenspiegels inklappen anders kunnen ze er niet langs.
.. het geluid van de man met de oranje butagasflessen. Hij tikt er hard met een ijzer op als hij met z’n kleine karretje langs komt, zodat je hoort dat je weer een volle fles kunt halen.
.. de bar El Atlas, die altijd uitpuilt van de klanten omdat je er voor 3,50 de heerlijkste gevulde halve stokbroden kunt kopen. Je wijst aan wat je erin wilt: tonijn/kip/worstjes/gehaktballen, kaas, olijven, zuur, sla, tomaat, frieten, sausje. Soms werkt er een man die in Nederland heeft gewoond en het leuk vindt om wat te kletsen.
.. het gemeentebestuur van Barcelona, dat tweede pinksterdag een week verschoof, omdat op eerste pinksterdag gemeenteraadsverkiezingen werden gehouden; en met drie vrije dagen gaat iedereen de stad uit en zou er niemand zijn om te stemmen.
.. de feesten die overal en altijd worden gehouden. Zoals in mijn straatje, op de uitgestelde tweede pinksterdag, die ze hier trouwens Segunda Pascua (tweede pasen) noemen. Tot één uur ’s nachts knalde het eerst van de rotjes en later van echt vuurwerk, waar onderdoor de ene fanfare na de andere heen en weer liep met werktuigen over hun schouder.
.. de schoonmakers van BCNeta! (BCNetjes!), die elke nacht weer alle rotzooi opruimen die de inwoners op straat gooien of die ze naast de vuilcontainers zetten, en waaruit je een heel kamerameublement kunt halen.
.. de doorleefde beschadigde verwaarloosde muren van mijn trappenhuis en van de luchtkoker waar ik op uitkijk vanuit de badkamer.
En nou houd ik op, genoeg redenen om hier weer terug te komen.
Maar voorlopig zal ik in Nederland zijn, waar m'n vrienden zitten, en dat is dan iets waarop ik me verheug.
Reacties